Lütuf

Bedenime bahşettiğin o ruh Tanrım

Şahsiyet saydığım

O bahşettiğin lütuf.

Zihnime giren şeytanın 

Yolundan giden bir asker gibi 

Kulağıma fısıldayan o güzel sesi

Cenneti selamlar gibi ritmini koruyan

O güzel sesi

Tam şimdi, yanımda oturuyor bu güzel lütuf

Gülümsüyor bedenine

Bedenin ceset oluşuna gülümsüyor,

Atacağı ilk toprağa gülümsüyor

Bahşettiğin şu lütuf Tanrım,

Kâtlediyor şimdilerde beni.

Aşıklar

Aşıkları da vururlar

Tam kalplerinden,

Kanlarıyla beraber aşkları da dökülür zemine.

Bu ölümden keskin bir bıçak misali sözler mesuldür kimi zaman,

Yahut başka bir kalp girmiştir

Kalbini adadığın kalbe.

Aşıkları da vururlar,

Zihinleri ceset olur,

Kurur sevdaları.

Geriye yalnız şiirler kalır.

        

Kızlar ve Kadınlar

                

           

Nefes alamıyorum adem.
Bunca kahpeliğin içinde
Soluyamıyor nefesi ciğerlerim

Dün ve bugün.
Havvanın kızları ağlıyor
Duyuyor musun?
Nefret ede ede, içlerine içlerine,
Yeminler ederek
Ve
Kendilerine sözler vererek,


Yüzlerinde buruk bir gülümsemeyle
Ellerinde belki bir sigarayla
Yanaklarına atılan her bir tokatı
Ta içlerine gömerek,
Ve dahası daha içlerine gömülerek
Ağlıyorlar.
Duyuyor musun adem?

Kızlar ve kadınlar
Ağlıyorlar,

Kızlar ve kadınlar,
Ölüyorlar.
Adem.

Dokuz köy

Bilinmezlik okyanusunun bir dalgasıyım şu sıralar,

 Her gece bir diğerine tekerrür ederken,
 Bilinmeyeni özlemek gibi aslında bu hâl.

 Adem'in bildiği ne vardıysa, Hepsi sırtında bir yüktür,
 Bilirsin.

 Mahpus yatarsın yahut kovulursun dokuz köyün, dokuzundan da. 

 Bilinmezliğin o tatlı hülyasını istersin. 
Bilinen mahveder yüreğini çünkü. 

Sonra bakarsın, O dokuz köye.
 Bilinmezliğin okyanusunda boğulan onca âdeme,

 O zaman anlarsın, 
Tek yolun bilmek olduğunu.                                                         





                                                                                                                                           6.11.2018    



          - Bu dünyada olan biteni farkında olan herkese armağandır bu satırlar.-

Layetezelzel'

Dağlar aştım yalın ayak,
Senin umudunu giydim ayaklarıma,
Beni sana vardırsın diye.

                       
  Denizler aştım anadan üryan,
Senin aşkını giydim üzerime,
Ateşin gömleği ruhumu ısıtsın diye.


Ulaştım da sana biliyor musun!
Ulaştım diyorum çünkü,
Elimi uzatsam sana ulaşabilmek kâbildi!


Lakin bu kâbillik, bana kızılcıktan âlâ şerbetini tattırdı.

Şu meczup gözlerimin önünde, beni fark gözetmeyip,
Bana ait olan ellerin ile, başkasının ellerini tuttuğunda,

Ben, seni  layetezelzel bilirken
Sen, beni safderûn bilirken


Bu şerbet işte sevgilim,
Bu yeis şerbet,

Senden daha elzemdir, şahsı muzdarip için.