Dağlar aştım yalın ayak,
Senin umudunu giydim ayaklarıma,
Beni sana vardırsın diye.
Denizler aştım anadan üryan,
Senin aşkını giydim üzerime,
Ateşin gömleği ruhumu ısıtsın diye.
Ulaştım da sana biliyor musun!
Ulaştım diyorum çünkü,
Elimi uzatsam sana ulaşabilmek kâbildi!
Lakin bu kâbillik, bana kızılcıktan âlâ şerbetini tattırdı.
Şu meczup gözlerimin önünde, beni fark gözetmeyip,
Bana ait olan ellerin ile, başkasının ellerini tuttuğunda,
Ben, seni layetezelzel bilirken
Sen, beni safderûn bilirken
Bu şerbet işte sevgilim,
Bu yeis şerbet,
Senden daha elzemdir, şahsı muzdarip için.
